Wellens sendromu

LAD koroner T dalgası sendromu olarak da bilinen Wellens sendromu, elektrokardiyogramın (EKG) T dalgasındaki değişikliklerle karakterize bir enfarktüs öncesi sendromudur. Adını, sendromu 1982 yılında ilk kez tanımlayan Hollandalı kardiyolog Hein J.J. Wellens’ten almıştır.

Wellens sendromu tipik olarak kararsız anjina veya ST yükselmesiz miyokard enfarktüsü (NSTEMI) olan hastalarda ortaya çıkar ve derhal tedavi edilmezse birkaç gün ila hafta içinde yüksek akut ön duvar miyokard enfarktüsü (MI) riski ile ilişkilidir. Wellens sendromunda EKG bulguları prekordiyal derivasyonlarda (V2-V4) derin, simetrik T dalgası inversiyonları ile karakterizedir ve genellikle hafif göğüs ağrısı eşlik eder veya hiç eşlik etmez.

Wellens sendromunun patofizyolojisi, kalbin ön duvarına kan sağlayan sol ön inen (LAD) koroner arterin kritik darlığı ile ilişkilidir. T dalgası inversiyonlarının, etkilenen miyokardiyal dokuda repolarizasyon anormalliklerine yol açan geçici iskemi ve reperfüzyon hasarının bir kombinasyonundan kaynaklandığı düşünülmektedir.

Wellens sendromu tanısı tipik olarak karakteristik EKG bulgularına dayanarak konur ve bu bulgulara sıklıkla tekrarlayan anjina öyküsü veya diğer miyokardiyal iskemi semptomları eşlik eder. Wellens sendromundan şüphelenilen hastalara, perkütan koroner girişim (PCI) veya koroner arter baypas greftleme (CABG) ile acil revaskülarizasyon gerektirebilecek önemli LAD darlığını değerlendirmek için acil koroner anjiyografi yapılmalıdır.

Wellens sendromlu hastaların prognozu, hızlı tanı ve müdahale olmaksızın genellikle kötüdür. Çalışmalar, tedavi edilmeyen Wellens sendromlu hastaların %75’ine kadarının birkaç gün ila hafta içinde akut ön duvar Mİ’si geliştireceğini göstermiştir. Bununla birlikte, Wellens sendromunun erken tanınması ve yönetimi sonuçları önemli ölçüde iyileştirebilir ve MI ve diğer komplikasyon riskini azaltabilir.