Otizm

Otizm, sosyal iletişimi ve davranışı etkileyen nörogelişimsel bir bozukluktur. Bu bir spektrum bozukluğu olduğundan, semptomlar ve şiddeti kişiden kişiye büyük ölçüde değişir.

Anlamı:
Otizm, bir kişinin bilgiyi nasıl işlediğini ve etrafındaki dünyayla nasıl etkileşime girdiğini etkileyen bir bozukluktur. Durum genellikle erken çocukluk döneminde teşhis edilir ve erkekleri kızlardan daha sık etkiler. Otizmin kesin nedeni tam olarak anlaşılamamıştır, ancak genetik ve çevresel faktörlerin rol oynadığına inanılmaktadır.

Belirtiler ve İşaretler:
Otizmin belirtileri ve bulguları kişiden kişiye büyük farklılıklar gösterebilir. Bazı yaygın belirtiler şunlardır:

• Arkadaş edinme ve arkadaş tutma zorluğu ve empati eksikliği veya başkalarının duygularını anlama dahil olmak üzere sosyal etkileşimde zorluk
• Gecikmiş dil gelişimi veya dilin tamamen yokluğu ve jestler ve yüz ifadeleri gibi sözsüz iletişimi anlama veya kullanmada zorluk dahil olmak üzere iletişim zorluğu
• İleri geri sallanma, el çırpma veya oyuncakları sıraya dizme gibi tekrarlayan davranışlar veya rutinler
• Belirli dokulara veya seslere karşı isteksizlik gibi duyusal hassasiyetler
• Rutin değişikliklerde veya geçişlerde zorluk
• Ağrı veya rahatsızlığı görmezden gelmek veya küçük rahatsızlıklara aşırı tepki vermek gibi duyusal girdilere alışılmadık tepkiler

Teşhis:
Otizm tipik olarak gözlem, gelişimsel tarama ve tanısal değerlendirmelerin bir kombinasyonu ile teşhis edilir. Doktorlar tipik olarak çocuğun davranışlarını ve sosyal etkileşimini gözlemleyecek, ebeveynlere ve bakıcılara çocuğun gelişimsel geçmişi hakkında sorular soracak ve gelişimsel tarama testleri yapacaklardır. Otizm tanısından şüpheleniliyorsa, bir uzman tarafından bilişsel ve davranışsal testleri, iletişim ve dil değerlendirmelerini ve genetik testleri içerebilecek bir tanısal değerlendirme yapılacaktır.

Tedavi:
Otizmin tedavisi yoktur, ancak erken müdahale ve tedavi, bozukluğu olan bireyler için sonuçları ve yaşam kalitesini iyileştirebilir. Tedavi tipik olarak davranış ve iletişim terapisi, anksiyete ve DEHB gibi eşlik eden durumlar için ilaç tedavisi ve ebeveyn ve bakıcı destek hizmetlerinin bir kombinasyonunu içerir. Davranış terapileri, sosyal becerileri geliştirmeye ve sorunlu davranışları azaltmaya odaklanan Uygulamalı Davranış Analizini (ABA) içerir; Yararlı sosyal beceri eğitimini içerebilir.

Ayırıcı tanı:
Otizmin ayırıcı tanısında göz önünde bulundurulabilecek diğer durumlar arasında zihinsel engellilik, konuşma bozuklukları, anksiyete bozuklukları veya duygudurum bozuklukları yer alır.

Özetle otizm, sosyal iletişimi ve davranışı etkileyen nörogelişimsel bir bozukluktur. Durum genellikle erken çocukluk döneminde teşhis edilir ve erkekleri kızlardan daha sık etkiler. Teşhis gözlem, gelişimsel tarama ve tanısal değerlendirmeyi içerir. Tedavi tipik olarak davranış ve iletişim terapisi, ilaç uygulaması ve destek hizmetlerinin bir kombinasyonunu içerir. Ayırıcı tanı diğer gelişimsel bozuklukları ve komorbiditeleri içerir.