J dalgası

Osborn dalgası veya deve hörgücü işareti olarak da bilinen J dalgası, QRS kompleksinin sonunda ve ST segmentinin başında küçük, pozitif bir sapma olarak görünen bir elektrokardiyogram (EKG) dalga şeklidir. J dalgası tipik olarak V2-V6 ve II, III ve aVF derivasyonlarında görülür ve en sık hipotermik durumlarda gözlenir.

J dalgasının arkasındaki mekanizmanın ventriküler duvar boyunca var olan transmural voltaj gradyanı ile ilişkili olduğu düşünülmektedir. Ventriküler repolarizasyonun erken evrelerinde epikardiyal hücreler endokardiyal hücrelerden daha hızlı repolarize olur ve EKG’de J dalgası olarak bilinen pozitif bir sapma yaratır. Bunun nedeni epikardiyal hücrelerin endokardiyal hücrelerden daha büyük bir dış akıma sahip olması ve bunun da transmural bir voltaj gradyanına yol açmasıdır.

J dalgası en sık hipotermide görülmekle birlikte Brugada sendromu, erken repolarizasyon sendromu ve iskemi gibi diğer durumlarda da gözlemlenebilir. Bu koşullarda J dalgası daha belirgin olabilir ve aritmi riskinde artışla ilişkili olabilir.

Hipotermik durumlarda, J dalgası tipik olarak bradikardi, uzamış QT aralığı ve atriyal fibrilasyon gibi diğer EKG anormallikleri bağlamında görülür. Vücut ısısı düştükçe, J dalgası daha belirgin hale gelir ve ventriküler aritmi riskinin artmasıyla ilişkili olan çukur şekilli ST segment yükselmesine ilerleyebilir.

Genel olarak, J dalgası çeşitli klinik durumlarla ilişkilendirilebilen nispeten nadir bir EKG bulgusudur. EKG’deki varlığı, altta yatan nedeni ve ilişkili riskleri belirlemek için daha fazla değerlendirme yapılmasını gerektirmelidir.